Abjad Arab ditulis dari kanan ke kiri dan terdiri daripada 28 huruf asas. Penyesuaian skrip untuk bahasa lain seperti Parsi dan Urdu mempunyai huruf tambahan. Terdapat tiada kelainan antara huruf besar dan huruf kecil mahupun antara huruf yang ditulis dan huruf yang dicetak. Kebanyakan huruf ini terikat kepada satu sama lain, meskipun apabila dicetak, dan kemunculannya berubah mengikut fungsi sama ada mendahulukan atau mengikut huruf. Sesetengah gabungan membentuk huruf sambungan.

Abjad Arab ialah abjad yang "tidak tulen"—vokal pendek tidak ditulis, speanjang mana sekalipun—oleh itu, pembaca mesti tahu suatu bahasa untuk memulihkan vokal. Bagaimanapun, dalam edisi Al-Qur'an atau dalam kerja didaktik, tanda vokalisasi ialah geminasi/penduaan/penjarakan konsonan (šadda).

Nama abjad Arab boleh diingat sebagai akstraksi versi lebih kuno iaitu nama huruf menunjukkan kata bermakna dalam bahasa Proto-Semitik.

Terdapat dua susunan huruf Arab dalam huruf ini. Susunan Abjadī أبجدي yang asal sepadan dengan penyusunan huruf dalam semua huruf yang dipemerolehan daripada huruf Phoenicia, termasuk ABC Inggeris. Susunan piawai yang digunakan kini, dan ditunjukkan dalam jadual, ialah susunan Hejā'ī هجائي, iaitu huruf dikumpulkan mengikut bentuknya.

Susunan abjadi

Susunan Abjadī khas (atau dua sedikit pelbagaian susunan) telah difikirkan dengan memadankan abjad Arab konsonan titik penuh 28-aksara abjad Arab kepada setiap 22 huruf abjad Aramia (dalam Phoenicia kuno ia berhuruf susunan) - meninggalkan enam tinggalan abjad Arab akhirnya.

Siri Abjad paling biasa ialah:

Huruff ini biasanya disuarakan seperti berikut:

• ʼabǧad hawwaz ḥuṭṭī kalaman saʻfaṣ qarašat ṯaḫaḏ ḍaẓaġ.

Satu lagi vokalisasi ialah:

• ʼabuǧadin hawazin ḥuṭiya kalman saʻfaṣ qurišat ṯaḫuḏ ḍaẓuġ

Satu lagi siri Abjad, selalunya terbatas di Maghribi, ialah:

yang boleh disuarakan seperti:

• ʼabuǧadin hawazin ḥuṭiya kalman ṣaʻfaḍ qurisat ṯaḫuḏ ẓaġuš

Lihat juga: Angka Abjad.